الگوی دیگری از لباس‌های زنانه که از پارچه‌های کتانی و چیت تهیه می‌شد، جومه یا پیراهن است. زنان مرفه آن را با تافته‌های گران‌بهاء درست می‌کردند.
پارچه جومه بسته به شرایط آب و هوا گاه از پارچه‌های لطیف نخی (قناویز) و یا پارچه‌های نسبتا خشن از الیاف ضخیم پنبه‌ای (کرباس) بودند.
الگوی دوختشان راسته و بدون برش کمر و از لحاظ قدی حداکثر تا نزدیک زانو و آستین‌های بلند ساده و گاه با مچ سر دست بود. برخی آز انها بدون یقه و دارای چاک و با دکمه یا بندینک بسته می‌شدند.
پیراهن‌های ساده و یکرنگی (رنگ کبود، قرمز) در روستاهای شرق مازنداران استفاده می‌کردند و بخ آن توف (TUF) می‌گفتند. معمولا با نخ‌هایی حاشیه لباس را تزیین می‌کردند.
ظاهر لباس زنان مازندران نشان دهنده سادگی و وجود هنر در آنها را می‌باشد که هنوز هم در بین آنها رواج دارد.
منبع:
https://esfahan.tours/Tradition/159/%D8%AC%D9%88%D9%85%D9%87
سایت مرجع:
- ۹۸/۰۴/۱۵